woensdag 9 november 2011

Ad impossibile nemo tenetur - "van niemand kan worden verlangd het onmogelijke te doen"

Soms voel ik mij een lappenpop. Ze kunnen al veel in de medische wereld. Door de jaren heen is er enorm veel vooruitgang geboekt maar toch kunnen ze nog niet alles fix-en. Er worden dagelijks mensen geopereerd en verzorgd. De ziekenhuizen liggen er vol van, mensen met hoop, die vechten voor hun leven of er liggen omwille van een routine operatie maar niemand kan ontlopen aan zijn lot. Een complexe operatie kan soms beter aflopen dan een simpele routine operatie, zoals de chirurg het durfde te noemen in mijn geval. Die collega waar ik het eerder reeds over had, lijkt het prima te stellen en gaat snel vooruit, een agressieve darmkanker. Ik met mijn discectomie en die snelle revisie erop ben na bijna een jaar nog niet zonder pijn en niet goed te been. Is het leven eerlijk? Neen, niet altijd. Kan ik er iets aan veranderen? Ook negatief. Dus zou ik er ook vrede mee moeten nemen maar het is oh zo moeilijk om dit te aanvaarden. Dan denk je bij jezelf, waarom ik? What on earth heb ik gedaan om dit te verdienen? Bij iemand anders lijkt het altijd allemaal zo simpel maar waarschijnlijk is dat louter perceptie. Elke ingreep die bij mij reeds werd uitgevoerd, is er wel iets misgelopen. Is het mijn ingesteldheid of is het louter mijn lichaam? Ze zeggen weleens van mensen met een negatieve ingesteldheid dat zij het zichzelf aandoen - 'they call it upon themselves' - maar toch kan ik dat moeilijk geloven. Mijn glas is soms halfvol en soms halfleeg. Zou ook geen vlieg kwaad doen dus ofwel is onze Heer hierboven een enorme sadist ofwel it's just my luck. Enerzijds zou ik mezelf omschrijven als een optimist, een wereldverbeteraar, maar anderzijds heeft iedereen wel een donkere kant. Ik ben ervan overtuigd dat zelfs moeder Theresa wel dingen op haar kerfstok had :)
Ondertussen probeer ik wel het hoofd boven water te houden en heb ik al min of meer een rampscenario in gedachten mocht het ooit weer tot een heelkundige ingreep komen. Mijn buikgevoel zal ditmaal hoogst waarschijnlijk primeren op mijn verstand en dan hopen voor het beste want de juiste keuzes maken is geen exacte wetenschap. Mochten we op voorhand weten wat er te gebeuren staat dan waren we allemaal al multimiljardairs. Tijd zal raad brengen en hopelijk geldt dat in mijn geval hier ook. Uit ervaring leer ik dat de beste dokters zelfs geen voorspellingen kunnen maken of naar waarheid kunnen anticiperen op een situatie dus het zal allemaal afhangen van mijn lotsbestemming.