Ben reeds een tijdje terug aan het werk. Het doet deugd! Opnieuw onder de mensen. Opnieuw een normaal leven met mensen om je heen om je verhaal mee te delen. Nu besef ik wel weer hoe snel de tijd kan gaan. Heb ondertussen ook al veel bijgeleerd over mezelf. Soms kan ik echt wel jaloers zijn op andere mensen maar dan niet op hun materiële status maar wel op hun gemoedstoestand en dan bij name vooral de manier waarop ze met de dingen, situaties omgaan. Mijn zelfrelativeringsvermogen zou wel eens mogen bijgesteld worden. Ben veel te perfectionistisch ingesteld en daardoor kan ik maar moeilijk relativeren en vooruitgaan in het leven. Altijd is er wel iets waar ik te lang bij stilsta of door het teveel te overdenken de spontaniteit de kop wordt ingedrukt en that sucks. Probeer er echt wel aan te werken en mezelf er telkens weer op te betrappen als ik te sterk de puntjes tracht op de i te zetten. Het is een soort van neurotisch gedrag. Laatst zei ik om te lachen tegen mijn collega dat ik echt wel aan één of andere vorm van schizofrenie lijd want ik heb werkelijk twee gezichten en weeg vaak met twee maten. Het is moeilijk te omschrijven.
Alleszins het gaat wel de goede richting met mij uit, denk ik. Met vallen en opstaan.
